நம்முடைய மனதுக்குள்
கொண்ட காதல்
மட்டும் இல்லையடி
பெண்ணே...
வானம்வரை உயராமல்
பாதியிலே நின்றுபோனது
உனக்காக நித்தம்
காத்திருந்த இடமும்தான்...
இன்றும் நம்மிதயத்திற்குள்
வாழ்ந்திட்ட காதலை
மறவசெய்யாத ஓர்
உன்னதமான அழியாத
நினைவின் சின்னமாக
இப்பூமியில் மற்றொரு
தாஜ்மகாலை போன்று
என்கண்களுக்கு...
4 comments:
வலிகளை சுமந்த வரிகள் ..
அண்ணே விடுங்க
வசந்தத்தை தேட புறப்படுவோம் ...
நல்ல கவிதை.
வாழ்த்துக்கள்.
http://thagavalmalar. blogspot.com/2011/05/blog-post.html வாருங்கள்...இன்ப அதிர்ச்சி காத்திருக்கிறது.
அரசன் சார் சொல்வது சரிதான்
உண்மையில் வலிகளை சுமந்த வரிகள் தான் !
உங்கள் வாழ்வில் எப்போதும் வசந்தம் வீசட்டும்.
{காலை மலர்ந்து மாலையில் மரணிக்கும் மலர்களின் வாசம் போல் அல்லாமால் ஆறு மாதத்திற்கு ஒரு முறை வரும் பருவ காலம் போல் இல்லாமலும் } எப்போதும் தொடர்ந்து இருக்கும் நம் நட்பு எனும் இனிய தென்றலை போல் உங்கள் வாழ்வில் இருக்கும் வலிகள் நீங்கி வசந்தம் வீசட்டும் !
Post a Comment