என்னுயிரே நீ...

வான்

மேகத்திலிருந்து தூவும் தூறலும்

தெற்கிலிருந்து வீசும் தென்றலும் பொழிய

மோகம் கொடுக்கும் சாரலாய் - அல்லாதுயென்

தேகத்தில்  தோற்றுவிக்கும் கீறலாய் உருவெடுத்தது.

தினம்

என்மனம் படும் குமுறலும்

என்உதட்டில் எழும் உளறலும் ஒழிய

என்இதயம் தேடும் உன்குர(லை)லாய் – பெண்ணே

என்சோகத்தை போக்கும் தோன்றலாய் வந்துவிடு.

கணம்

உன்மொழி கேட்காமல் கதறினேன்

உன்னை பார்க்காமல் பதறினேன் வாழிய

உன்பசும் நினைவால் ஆதரவா(ய்)னேன் - கண்ணே

உன்மெளனத்தை சொல்லாமல் சிதறலாய் சொல்லிவிடு

என்

கண்ணில் கண்ணீரும் வற்றியது

கண்ணீரும் கவிதை இயற்றியது அழியா

கவிதையும் காலத்தால் உயிரா(ய்)யிற்று - நில்லாதுயென்

காதலாய் கலந்துவாழ்ந்திட ஆற்றலாய் ஒன்றுகூடிவிடு.